همه چیز درباره پارس تندر

پارس تندر یا همان ال 90 پارس خودرو، در واقع یکی از محصولات شرکت داچیا رومانی است که زیر مجموعه برند رنو محسوب می‌شود. در سال 2004 این خودرو به عنوان یک سدان جمع‌وجور اقتصادی راهی بازار کشورهای اروپایی شد و به واسطه قیمت ارزان، کیفیت بالای قطعات و استهلاک کم توانست بازار پررونقی را تجربه کند. این خودرو که بر روی پلتفرم X90 شکل گرفته است در بسیاری از کشورها با نام‌های لادا لارگوس، نیسان آپریو یا ماهیندرا وریتو شناخته می‌شود.

سابقه حضور پارس تندر در بازار کشورمان به سال 1386 باز می‌گردد، یعنی زمانی که ایران خودرو و سایپا تصمیم گرفتند، رنو لوگان را با نام تندر 90 راهی بازار داخلی کنند. در ابتدا این خودرو نتوانست به موفقیت چشمگیری دست پیدا کند که دلیل اصلی آن را هم می‌توان طراحی نه‌چندان جذاب و امکانات بسیار محدود این خودرو دانست، اما با گذشت زمان و افت کیفیت روزافزون خودروهای ایرانیزه‌ای نظیر پژو پارس، سمند و…، کیفیت بالا و استهلاک پایین تندر 90 توانست نظر خریداران بسیاری را به سوی خود بکشاند.

در سال 1390 پارس خودرو تصمیم گرفت تا با اعمال تغییراتی در نمای ظاهری تندر 90، آن را با نام پارس تندر راهی بازار کند تا شاید بتواند بیش از پیش سهمی از این آب گل آلود داشته باشد! در ادامه این مقاله قصد داریم رنو پارس تندر را در چند بخش مجزا مورد نقد و بررسی قرار دهیم؛ بنابراین اگر شما هم علاقه‌مند هستید تا اطلاعات بیشتری درباره مشخصات فنی، امکانات و تجهیزات رنو پارس تندر کسب کنید در ادامه با شیپور همراه باشید.

طراحی ظاهری و داخلی پارس تندر

پارس تندر به نوعی نمونه فیس‌لیفت تندر 90 محسوب می‌شود، به همین دلیل از نظر ظاهری کمی بروز‌تر از نمونه اولیه خود به نظر می‌رسد. از جمله تغییرات اعمال شده در نمای ظاهری پارس تندر می‌توان به افزایش ضخامت زه بغل درها، تغییر حالت و گرافیک چراغ‌های عقب، قرارگیری مه‌شکن عقب در مرکز سپر و قاب دورنگ آینه‌های جانبی اشاره کرد. با وجود تمامی این تغییرات همچنان به سختی می‌توان از کلمه زیبا یا جذاب برای توصیف نمای ظاهری پارس تندر استفاده کرد و ناهماهنگی‌های بسیاری در چهره این سدان فرانسوی به چشم می‌خورد؛ البته از خودرویی که در بازارهای بین المللی با قیمتی کمتر از 7 هزار دلار به فروش می‌رسد، نمی‌توان بیش از این هم انتظار داشت.

اگر وجود سیستم مالتی مدیا در مدل‌های جدید (1397 به بعد) پارس تندر را نادیده بگیریم، می‌توان گفت که فضای کابین پارس تندر نسبت به تندر 90 کاملا دست نخورده باقی مانده است. کیفیت متریال استفاده شده در کابین خودرو چنگی به دل نمی‌زند و استفاده گسترده از رنگ خاکستری در کنار طراحی قدیمی ادوات کابین باعث شده است، پارس تندر در این بخش هم نتواند آن‌طور که باید دل خریداران ایرانی را برباید!

صندلی‌های خودرو چندان راحت نبوده و در مسافت‌های طولانی ممکن است موجبات آزار سرنشینان را فراهم کنند. شیشه عقب پارس تندر ابعاد کوچکی دارد و آینه‌های جانبی نیز نمی‌توانند دید کاملی از بخش انتهایی بدنه ارائه دهند، به همین دلیل یکی دیگر از مشکلاتی که پس از خرید پارس تندر باید به آن عادت کنید، عدم وجود دید کافی به بخش عقب خودرو است.

آپشن‌ها و امکانات پارس تندر

بعد از طراحی داخلی و ظاهری، بزرگ‌ترین ضعف پارس تندر سطح بسیار پایین امکانات رفاهی این خودرو است که به راحتی می‌تواند مشتریان آپشن‌پسند ایرانی را به سوی خرید خودروهایی همچون دنا پلاس یا برلیانس H330 بکشاند؛ البته در این میان شرکت پارس خودرو توانست با اضافه کردن سیستم مالتی مدیا (مجهز به بلوتوث و سیستم رهیاب) به مدل‌های 97 به بالا، تا حدودی این ضعف پارس تندر را پوشش دهد.

از جمله امکانات رفاهی موجود در پارس تندر می‌توان به آينه جانبي برقي، شيشه بالابر برقي جلو و عقب، سیستم تهویه هوای دستی، تنظیم دستی صندلی و روکش پارچه‌ای صندلی‌ها اشاره کرد که برای خودرویی در این رنج قیمتی به هیچ وجه قابل قبول نخواهد بود!

ایمنی و مشخصات فنی پارس تندر

مانند آنچه که در بخش امکانات رفاهی شاهد آن بودیم، پارس تندر از نظر تجهیزات ایمنی نیز در وضعیت اسفناکی قرار دارد. از جمله معدود تجهیزات ایمنی این سدان فرانسوی می‌توان به 2 عدد ایربگ، ترمزهای دیسکی در جلو و کاسه‌ای در عقب، برخورداری از سیستم ABS+EBD و کمربندهای ایمنی پیش کشنده اشاره کرد.

در این میان تنها نکته امیدوار کننده ستاره‌های طلایی ایمنی است که جد بزرگوار پارس تندر یعنی داچیا لوگان در سال 2005 موفق به کسب آن‌ها شده است؛ این خودرو در بخش ایمنی سرنشینان بزرگسال و کودک توانست، ۳ ستاره از ۵ ستاره ایمنی را از آن خود کند که امتیاز قابل‌قبولی برای یک سدان اقتصادی محسوب می‌شود.

پارس تندر از نظر فنی هیچ تفاوتی با تندر 90 ندارد و در واقع هر دو این خودروها به همان پیشرانه 1598 سی‌سی 4 سیلندر مجهز شده‌اند که با کد K4MA6 شناخته می‌شود. این موتور 16 سوپاپ از توانایی تولید 105 اسب بخار قدرت در 5750 دور در دقیقه و 140 نیوتن‌متر گشتاور در 3750 دور در دقیقه برخوردار است. موتور K4M که هم اکنون در خودروهایی همچون رنو ساندرو، ساندرو استپ وی و تندر پلاس نیز به کار رفته از کیفیت، دوام و توان خروجی مناسبی برخوردار است و درواقع یکی از بهترین موتورهایی است که در خودروهای میان‌رده کشور وجود دارد.

وظیفه انتقال نیروی تولیدی پیشرانه این خودرو به چرخ‌های جلو، بر عهده یک گیربکس 4 سرعته اتوماتیک یا 5 سرعته دستی گذاشته شده است. در سال 1396 گیربکس‌های 5 سرعته دنده دستی JH3 جای خود را به نمونه‌های پیشرفته‌تری به نام JHQ دادند که در مقایسه با گذشته از طول عمر بالاتر، استهلاک کمتر و هزینه نگهداری کمتری برخوردار هستند؛ علاوه‌بر این استفاده از کلاچ هیدرولیکی به جای نمونه‌های سیمی، تعویض دنده‌های راحت‌تری را برای تندر 90 پارس خودرو به ارمغان آورده است.

بر اساس اعلام رسمی شرکت پارس خودرو، مصرف سوخت ترکیبی پارس تندر مجهز به گیربکس دستی حدود 6.8 لیتر در هر صد کیلومتر است که در مقایسه با سایر خودروهای هم‌رده، مصرف سوخت بسیار اقتصادی و مقرون‌به‌صرفه‌ای محسوب می‌شود. پارس تندر از نظر چالاکی نیز در وضعیت مناسبی قرار دارد، مخصوصا نمونه دنده دستی آن که می‌تواند طی زمانی در حدود 10.5 ثانیه از حالت سکون به سرعت صدکیلومتر بر ساعت دست یابد.

قیمت و شرایط بازار پارس تندر

در حال حاضر نمونه صفر کیلومتر پارس تندر از قیمتی در حدود 170 میلیون تومان در بازار برخوردار هستند. شاید پارس تندر از ویژگی‌های مثبتی همچون استهلاک کم یا کیفیت بالای قطعات برخوردار باشد، اما به هر حال چنین قیمتی برای خودرویی که از طراحی جذاب و امکانات بروز برخوردار نیست، کمی غیرمنطقی به نظر می‌رسد.

در چنین رنج قیمتی بسیاری از خریداران ایرانی ترجیح می‌دهند که به سراغ سدان‌های به مراتب جادارتر و پرآپشن‌تری مانند دنا پلاس یا برلیانس H330 بروند. مطمئنا خودروهای نام برده شده از نظر کیفیت یا استهلاک نسبت به پارس تندر در سطح پایین‌تری قرار می‌گیرند؛ به همین دلیل افرادی که به آپشن‌های رنگارنگ علاقه چندانی ندارند و کیفیت ساخت یا استهلاک کم خودرو برای آن‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، می‌توانند رنو پارس تندر را انتخاب کنند.