دریفت یک حرکت نمایشی است که در میان علاقه‌مندان به سرعت و مسابقات اتومبیل‌رانی طرفداران بسیاری دارد. برخلاف یک رانندگی معمولی که راننده باید با انتخاب دنده مناسب، رعایت سرعت استاندار و ترمز به‌موقع مانع از انحراف خودرو هنگام عبور از پیچ شود، در تکنیک دریفت راننده خودرو با انجام مجموعه اقداماتی باعث کاهش چسبندگی لاستیک‌های عقب و لغزش خودرو درون پیچ می‌شود.
بسیاری از افراد تصور می‌کنند انجام دریفت تنها برای خودروهای دیفرانسیل عقب ممکن است درحالی‌که این عمل برای خودروهای دیفرانسیل جلو نیز امکان‌پذیر است، اما نیاز به کسب مهارت و تمرین مداوم دارد. در ادامه این مقاله با ما همراه باشید تا باهم سفری داشته باشیم به دنیای دریفت!
پیشینه دریفت
در گذشته‌ای نه‌چندان دور، دریفت (DRIFT) تنها یک حرکت هیجان‌انگیز و نوع مهارت رانندگی محسوب می‌شد که درمسابقات غیرقانونی جوانان ژاپنی مورد استفاده قرار می‌گرفت. اولین ابداع‌کننده دریفت کنیمیتسو تاکاهشی (Kumimitsu Takahashi) نام دارد که بین سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۴ با بهره‌گیری از روش دریفت، توانست افتخارات متعددی را در مسابقات گرن‌پری موتورسیکلت به دست آورد.
تاکاهاشی در سال ۱۹۶۵ به مسابقات اتومبیل‌رانی وارد شد و تجاربی که از سبک رانندگی منحصربه‌فرد خود در گرن‌پری موتورسیکلت به دست آورده بود را در دنیای اتومبیل‌رانی نیز به کاربست. در آن زمان تمامی رانندگان سعی بر این داشتند که تا حد ممکن سرعت خودرو را هنگام ورود به پیچ کاهش داده و مانع از انحراف اتومبیل در پیچ شوند، اما تاکاهاشی با بالاترین سرعت ممکن به سمت پیچ‌ها حرکت می‌کرد و به‌طور معجزه‌آسایی نیز می‌توانست میزان انحراف خودرو را کنترل نموده و از پیچ عبور کند.
پادشاه دریفت کیست؟
شاید استفاده از این سبک رانندگی نتوانست باعث پیروزی‌های پیاپی تاکاهاشی در مسابقات اتومبیل‌رانی شود، اما صدای جیغ لاستیک، بلند شدن دود سفید به هوا و هیجان وصف ناشدنی تماشاچی‌ها از دیدن چنین حرکات بی‌نظیری همگی دست‌به‌دست هم دادند تا سبک رانندگی تاکاهاشی، بیش از آنچه تصور می‌شد مورد توجه قشر جوان مخصوصا رانندگان حاضر در مسابقات غیرقانونی قرار گیرد.
یکی از رانندگان مسابقات غیرقانونی که اشتیاق فراوانی برای یادگیری دریفت داشت کیچی سوچیا (Keiichi Tsuchiya) نام دارد. سوچیا که به Drift King معروف است، پس از سال‌ها تمرین در جاده‌های کوهستانی توانست اولین مسابقه رسمی خود را در ۱۹۷۷ به انجام برساند. در سال ۱۹۸۷ به دنبال انتشار مستندی تحت عنوان Pluspy که از تمرین و مسابقات غیرقانونی کیچی سوچیا پشت فرمان یک تویوتا AE86 تهیه شده بود، گواهینامه حرفه‌ای این راننده بنام به مدت یک سال باطل شد، اما این موضوع نیز نتوانست باعث توقف تمرین‌های کیچی سوچیا و همچنین کاهش شهرت وی شود.
انواع تکنیک‌های دریفت
علاقه روزافزون افراد مختلف به یادگیری دریفت باعث شده است که امروزه در بسیاری از کشورهای سراسر جهان، دریفت به‌صورت یک‌رشته اتومبیل‌رانی درآمده و تکنیک‌های آن به رانندگان علاقه‌مند آموزش داده شود.
همان‌طور که پیش‌تر نیز توضیح دادیم دریفت تنها به اتومبیل‌های دیفرانسیل عقب اختصاص ندارد و اتومبیل‌های دیفرانسیل جلو نیز می‌توانند دریفت انجام دهند. البته در اتومبیل‌های دیفرانسیل جلو ایجاد هرزگردی در چرخ‌های عقب به‌مراتب سخت‌تر از خودروهای دیفرانسیل عقب است و درواقع در این بخش خودروهای دیفرانسیل جلو به‌هیچ‌وجه نمی‌توانند با خودروهای دیفرانسیل عقب به رقابت بپردازند.
پیش از توضیح روش‌های مختلف دریفت بهتر است بدانید که با خودروهای مجهز به گیربکس اتوماتیک تنها می‌توان در سطح ابتدایی حرکاتی را انجام داد، اما برای کنترل کامل خودرو در سطح حرفه‌ای به گیربکس دنده دستی و پدال کلاچ نیاز خواهید داشت. در ادامه قصد داریم دو روش کلی hand-brake technique که به خودروهای دیفرانسیل جلو اختصاص دارد و روش clutching technique را که در خودروهای دیفرانسیل عقب انجام می‌گیرد را برایتان شرح دهیم:
۱) استفاده از کلاچ یا Clutching Technique
انجام دریفت با خودروهای دیفرانسیل عقب (RWD) کار به‌مراتب راحت‌تری در مقایسه با خودروهای دیفرانسیل جلو است. در این‌گونه اتومبیل‌ها، راننده باید پیش از رسیدن به پیچ خودرو را در دنده ۲ قرار دهد، سپس دور موتور را در محدوده ۴ هزار تا ۷ هزار دور در دقیقه حفظ کند که این دور موتور با توجه به نوع اتومبیل و توان خروجی آن می‌تواند متغیر باشد. در این مواقع چنانچه خودرو در دنده بالاتری به‌طور مثال در دنده ۴ قرار داشته باشد، دو دنده معکوس داده می‌شود تا در دنده مناسب قرار گیرد.
پس از دست‌یابی به‌سرعت و دنده موردنظر، در گام دوم باید اتومبیل به داخل پیچ هدایت‌شده و پدال کلاچ به‌صورت ناگهانی فشار داده شده و رها شود. این عمل باعث ایجاد هرزگردی در چرخ‌های عقب می‌شود و خودرو چسبندگی خود را در بخش پشتی از دست می‌دهد.
برای ادامه دریفت در طول پیچ و پیچ‌های بعدی راننده باید علاوه بر کنترل کامل فرمان، فشار وارده به پدال گاز را نیز تنظیم کند تا مانع از دور زدن خودرو شود. وقتی راننده در این حالت کنترل اتومبیل را در دست بگیرد، می‌تواند با کنترل فرمان مسیر خود را تغییر داده و پیچ بعدی را نیز با دریفت طی کند.
۲) استفاده از ترمزدستی یا Hand-Brake Technique
در اتومبیل‌های دیفرانسیل جلو (FWD) بهترین راه برای ایجاد هرزگردی در چرخ‌های عقب، استفاده از ترمزدستی است؛ این در حالی است که در اتومبیل دیفرانسیل عقب با استفاده از قدرت و گشتاور اتومبیل دریفت انجام می‌گردد و تنها در مواردی همچون دریفت‌های طولانی برای کاهش هرچه بیشتر چسبندگی از ترمزدستی استفاده می‌شود.
در روش Hand Brake Technique هنگام نزدیک شدن به پیچ، ترمزدستی کشیده می‌شود تا لاستیک‌های عقب چسبندگی خود را از دست داده و دچار هرزگردی شوند. در این زمان همانند آنچه درروش اول شاهد آن بودیم، راننده باید با چرخش فرمان به جهت مخالف پیچ و بازی با پدال گاز، ماشین خود را درون‌پیچ نگه داشته و مانع از خروج خودرو از پیچ شود.