در حالیکه بسیاری از مشاغل در سایه کرونا در آستانه سقوط و ورشکستگی قرار دارند، اینطور به نظر می‌رسد که بسیاری از هنرها ارزش خود را از دست بدهند، در حالی که ارزش هنر دست، در دنیای پس از کرونا طور دیگری مطرح خواهد شد.
ارزش گذاری برای هنر، به عوامل متعددی بستگی دارد. اینکه قیمت یک اثر هنری چقدر باشد، به میزای تقاضای آن، کیفیت اجرای اثر هنری، هزینه تولید یا ساخت هنر و بسیاری عوامل دیگر بستگی دارد. اما یکی از اشتباه‌ترین اشکال ارزش گذاری برای یک اثر هنری، ارتباط دادن آن با نام هنرمند و یا احساسات او است. شاید یکی از عمده دلایلی که ما نسبت به گران قیمت بودن یک اثر هنری احساس خشم یا نفرت و یا حتی تمسخر داریم، ارزش گذاری هنر دست بر اساس احساسات هنرمند باشد.
ارزش هنر، ارزان است!
هنر، هیچگاه در طبقه‌بندی نیازهای اولیه انسانی نبوده است. اما، به طرز شگفت‌آوری، تنها داروی نجات بشریت است! جنگ‌ها، بر سر غذا و لباس و قدرت رقم می‌خورند. اما، هنر در شکل‌دهی به صلح، نقش عمده‌ای دارد. یکی از دلایلی که به هنر، به دید یک نیاز اساسی نگاه نمی‌شود، ارزش گذاری بر اساس نیازهای احساسی هنرمند است. پروسه شکل‌گیری هنر، معمولا یک پروسه احساسی است. در این پروسه، هنرمند به هیچ عنوان به مخاطبش فکر نمی‌کند. که اگر چنین اتفاقی بیفتد، ما هنر دست، یا اثر هنری نداریم. بلکه یک محصول تولید شده برای گروهی خاص با ویژگی‌های زیبایی شناسی داریم. هنر واقعی، معمولا محصول یک کار تماما دلی است. کاری که در بسیاری موارد، هنرمند حتی قصد ارائه یا فروش آن را نیز ندارد. این جا است که برای ارزش گذاری بر هنر دست، یک فرد متخصص غیر هنرمند نیاز است.
احساسات هنری را دور بریزید
هنر قیمت ندارد. حقیقتا هنر ارزش بالاتری نسبت به هر قیمتی دارد که بر روی آن می‌گذارند. اما، هنرمند نباید اثر خودش را برای فروش ارائه بدهد. خریدار و یا طالب محصولات هنری و هنر دست، معمولا افراد متمولی هستند که در رفع نیازهای اولیه خود مشکلی ندارند. این افراد، به دنبال خرید آثار هنری و البته هنر دست هستند. در حالی که در بسیاری موارد، آن‌ها به خوبی می‌دانند هنر مورد نظرشان خاص و منحصر به فرد است، اما ممکن است در معامله با هنرمند، صدمات جبران ناپذیری به او بزنند.
اول از همه، هنرمند معمولا یک دلال یا یک تاجر نیست، پس ممکن است به راحتی در یک بازی کلامی هنرش را به اصطلاح مفت بفروشد. از طرفی، مواجهه با امکان فروش به هر قیمتی، ممکن است این احساس را به هنرمند بدهد که هنر دستش را به بهای کمی فروخته و خریدار ثروتمند، احساسات هنری او را مفت به چنگ آورده است. چنین تاثیری آنقدر مخرب است که می‌تواند به راحتی منجر به ترک هنر شود. باید احساسات هنری کنار گذاشته شود و یک شخص سوم متخصص برای فروش هنر دست یا اثر هنری وارد شود.
آینده ارزش هنر دست
دنیای پس از کرونا، دنیای دیگری خواهد بود. هنر پس از کرونا نیز تجربه دیگری خواهد بود. با توجه به تاکید دنیا برای ترک مصرف‌گرایی در جهت مقابله با کرونا و ویروس‌هایی که در واقع نتیجه شکل زندگی اشتباه ما هستند، انتظار می‌رود مردم به هنر دست توجه بیشتری کنند. احتمالا هر گونه سایت و یا صفحه آموزشی که به نوعی توانایی آموزش یک شکل از هنر را داشته باشد، محبوبیت بیشتری پیدا کند. از طرف دیگر، هنرمندان مستقل و گمنام، با اقبال بیشتری برای فروش اثر هنری خود رو به رو خواهند شد. زیرا هر گونه تاکیدی بر تولید انبوه یا برندهای زنجیره‌ای، به نوعی تاکید بر مصرف گرایی است و با آینده دنیا مغایرت دارد. به نظر می‌رسد بالاخره هنر دست، در دوران پس از کرونا به یک ارزش صحیح برسد.